Maids hier in Dubai

Toen we net naar Dubai verhuisd waren, kwamen we er achter dat de meeste gezinnen hier een full-time maid hebben. Waarom? Omdat kinderopvang hier erg duur is en meeste opvang pas kinderen opvangen vanaf 18 maanden. Ook hebben weinig mensen hier een alternatief voor opvang, zoals familie. Waar moet je dan met je kind blijven als je wilt werken of even iets zonder je kinderen wilt gaan doen? Een andere reden is dat het relatief goedkoop is. Wanneer je hier een hulp inschakeld per uur en ook nog af en toe iemand laat komen om te babysitten, dan ben je meer geld kwijt dan een full-time maid in huis te nemen.

Nu vonden wij het in het begin erg raar om bij gezinnnen te komen en te zien dat ze een maid hadden. De maid was dan de fietsen of auto's aan het wassen, aan het koken of bracht de koffie. Ook zie je hier rond 17 uur op de grasvelden in onze wijk veel maids met de kinderen buiten spelen.

Omdat ik zwanger was en borstvoeding wilde geven, met al een andere dochter, leek het ons misschien een goed idee om het eens uit te proberen om een maid in huis te hebben voor extra support. Ons huis, zoals de meeste huizen hier, heeft een extra slaapkamer met klein badkamertje speciaal voor de maid.

Normaal gesproken sponsor je je maid voor 2 jaar. Dit wil zeggen dat je dan een verblijfsvergunning voor haar regelt, zodat ze 2 jaar bij je kan werken. Na die 2 jaar ben je verplicht om haar een ticket naar huis te betalen. Je kan ze daarna voor weer 2 jaar sponsoren als je dat wilt. Het sponsoren kost je natuurlijk geld en je moet je maid ook een maandloon betalen. Hun maandloon ligt ergens rond 200 euro per maand en sommige families geven ook nog ongeveer 60 euro eetgeld. De meeste maids komen uit de Filipijnen, sommige ook uit Sri Lanka. Wanneer je een maid sponsort, ben je er ook verantwoordelijk voor als ze iets doen wat niet mag volgens de wet.

Nu wisten Bram en ik niet of we het wel fijn zouden vinden om constant iemand in huis te hebben. Ook het idee dat je iemand voor 2 jaar in huis haalt en er verantwoordelijk voor bent, lag me niet helemaal lekker. Misschien bleek het niets voor ons of was de maid niet goed of vonden we het onprettig? Nu bestaan er hier in Dubai ook firma's die full-time maids leveren die de firma zelf sponsort. Je kan ze dan voor een paar maanden tot 2 jaar inhuren. Als het je niet bevalt, kan je ermee stoppen of als je problemen hebt met de maid, dan kan je een andere krijgen. Dit systeem vond ik veel beter om het te proberen met een full-time maid. Het enige nadeel is dat je de firma meer betaald en dat zij de maid op hun beurt echt het minimum betalen. Zo gaat de firma met een hoop geld lopen.

Maar goed, na veel wikken en wegen gingen we het proberen met zo'n maid van de firma. Een paar maanden voor de bevalling zouden we ze in dienst nemen, zodat we al aan elkaar gewend zouden zijn, en ze al ingewerkt was als de baby er zou zijn.

Heel raar hoe zoiets in zijn werk gaat. We hadden onze wensen opgegeven: goed met kinderen, vooral voor te poetsen aangenomen worden, onze privacy respecteren en redelijk Engels spreken. We konden vrij snel langskomen om 3 maids te interviewen. Er sprong er eentje uit. Von, zo heette ze, sprak vrij goed Engels en ging leuk met Olivia om tijdens het interview. Na de 3 gesprekken gaven wij onze voorkeur op en werd ons gevraagd wanneer we ze wilde hebben. Wij hadden ze graag zo snel mogelijk en dat was geen probleem. We konden haar de volgende dag op komen halen, maar moesten 3 cheques voor 3 keer een maandloon bezorgen op het moment van ophalen. Heel raar was dat: de volgende ochtend gaf ik de cheques en kreeg ik Von mee. Het leek zo net alsof je iemand 'kocht', echt vreemd hoe dat hier werkt.

Von kwam rechtstreeks van de Filipijnen en had nog nooit bij een gezin gewerkt. Het duurde dus ook wel wat weken voordat ze wat ingewerkt was en ik uitgelegd had hoe en met wat ze moest poetsen. Regelmatig moest ik haar wel eens aan een taakje herinneren of haar iets opnieuw laten doen omdat ze het met de Franse slag had gedaan.

Maar goed, ze was ingewerkt, ze paste goed in ons gezinnetje, ook ik was bevallen, alles gaat prima tot ......
Ik op een nacht borstvoeding had gegeven en haar om 6 uur 's morgens beneden bezig hoor. Wel erg vroeg, al begon ze wel vaker vroeg om de klusjes buiten al gedaan te hebben voordat het te warm zou worden. Maar toch zei iets in mij om even stiekem naar beneden te gaan, noem het een zesde zintuig of zo. Ik ging heel stilletjes, zonder het traphekje te laten klikken, naar beneden en zag haar daar in het donker kijken in mijn portemonnee!!! (alle verhalen van stelende maids, was helaas ook bij ons van toepassing)
Ik geschrokken en boos, portemonnee terug gevraagd en haar gezegd in de keuken te wachten op mij. Ik naar boven en Bram wakker gemaakt met de mededeling dat ik net de maid betrapt had met mijn portemonnee in haar handen, die ze uit mijn handtas had gepakt. Bram schrok ook, want wij hadden veel vertrouwen in haar. Vertrouwen weg, en ook vonden we nog kleine dingen, die we misten terug in haar kamer. Ook de oude gsm van Bram had ze blijkbaar uit zijn kast genomen en in gebruik voor zichzelf. Zo ging het niet meer, en ze moest haar spullen pakken en we hebben haar terug naar het bedrijf gestuurd zo 's morgens vroeg.

Ook hebben we meteen de firma gebeld en gemeld wat er was gebeurd. Na excuses, vroegen ze of we een nieuwe maid nodig hadden en dat ze ons hiervoor terug zouden bellen. 's Middags belden ze al of ik de volgende ochtend nieuwe maids kon interviewen. Bleek dat ze er maar eentje hadden. Ze sprak niet zo goed Engels en kwam erg verlegen over. Ze had al wel 1 jaar werkervaring hier in Dubai en kon meteen aan de slag.

Ons beeld over maids is wel wat veranderd door het hele gebeuren, er zijn hier veel verhalen. Echter is het zo handig, beviel het toch goed, en we wilden het toch weer proberen. Von is niet lang erna terug naar de Filipijnen gestuurd door de firma. De dag voordat ze ging stuurde ze ons nog een smsje waarin stond dat het haar speet en dat ze goede herinneringen aan ons meeneemt terug naar huis.

Nu woont Recel dus bij ons en ze is echt een schatje! Ze is echt gedrild door haar vorige werkgevers hier in Dubai. Ze poetst fantastisch en haar hoef ik niet te wijzen op iets dat ze vergeten is of dat het beter kan. Ze is ook erg goed met Olivia en Leyla vindt ze ook fantastisch! Ze is echt goed met de kinderen en ik maak me nooit zorgen als ik eventjes weg ben en haar met de kinderen alleen laat. Echt heel fijn om haar te hebben!

Ze zeggen wel eens dat bepaalde dingen gebeuren voor een reden. Het is goed dat ik onze andere maid betrapt heb, want deze is zo veel keer beter en thuis voelt het veel prettiger!

Ik vind het wel sneu voor haar dat ze haar familie en kinderen moet missen. Ze heeft zelf 4 kinderen en de jongste is 4. Zij moest in de Filipijnen 200 euro betalen aan een tussenpersoon die er dan voor zorgde dat ze naar Dubai kon vliegen en hier kon werken via de firma. Van het maandloon dat ze hier krijgt, kan haar familie goed leven. Daarvoor doen ze het, thuis kunnen ze geen goed inkomen verkrijgen. Ik kan het me niet inbeelden hoe het moet zijn om je gezin en familie achter te laten. Het moet vreselijk zijn. De situatie thuis zal wel echt erg geweest zijn. Je merkt dat een beetje aan haar omdat ze niet graag eten weggooit. Als wij wat over hebben, bewaar ik het vaak, maar vergeet het ook wel eens op te eten en gooi het dan weg. Zij vindt dat heel erg, dus doe ik dat stiekem, uit respect voor haar. Ze zegt dat ze er nu al aan gewend is om haar familie te missen, maar heeft het wel moeilijk als haar jongste dochtertje vraagt wanneer ze naar huis komt. Toen zij hier voor het eerst in Dubai aankwam werd ze bij een Irakees gezin geplaatst. Die hebben haar geleerd hoe ze moet poetsen en zo. Ze hebben haar gedrild. De maids hebben recht op 1 vrije dag per week, meestal op vrijdag. Zij kreeg bij haar eerste gezin geen vrije dag en moest 7 dagen op 7 erg hard werken. Haar bazin was ook erg vaak boos op haar. Ze was daar niet gelukkig en miste haar kinderen toen nog heel erg. Ze heeft dat wel aan de firma laten weten, maar die hebben gezegd dat ze er 3 maanden moest blijven en dat ze haar daarna wel terug in een nieuw gezin zouden plaatsen. Ze heeft dus 3 maanden lang 7 op 7 gewerkt terwijl niemand er iets aan deed. Het gebeurt hier blijkbaar erg veel dat de maids slecht behandeld worden. Daarna heeft ze nog bij een familie uit Pakistan en een familie uit Italië gewerkt en nu bij ons. Ik denk dat ze het hier goed heeft, en is blij met de extraatjes, welke we haar geven. Ze zegt dat ze hier graag werkt en gelukkig is.

Onze conclusie; je went er snel aan, het is erg fijn en een grote luxe, maar het hangt er sterk vanaf hoe de maid is en of ze in je gezin past.

Sinterklaas in Dubai

Sinterklaas is een feest dat normaal enkel gevierd wordt in België en Nederland. Zelfs in Frankrijk en Duitsland kennen ze het  feest niet. Toch wordt ook hier in Dubai Sinterklaas gevierd door de Belgen en Nederlanders. En ja hoor... hij komt hier ook aan met een boot. Wel wat later dan in Nederland, maar het is tenslotte toch wat verder varen. :-)) De Nederlandse vereniging hier in Dubai organiseerd elk jaar de aankomst van Sinterklaas en op onze tv-zender BVN kan je ook naar het Nederlandse Sinterklaasjournaal kijken. We hoeven het hier dus echt niet te missen.

Natuurlijk willen we niet dat als we over een aantal jaren terug naar België gaan, dat Olivia niet weet wie Sinterklaas is, dus hebben we hier voor het eerste jaar Sinterklaas gevierd.

Het begon al toen oma Joke hele schattige zwarte Pieten pakjes mee had genomen voor Olivia en haar beste vriendinnetje Juliëtte. Olivia kreeg ook vingerpopjes van Sint, Piet en paard. Ook de andere oma had handpoppen opgestuurd. We kregen ook nog een aantal prentenboeken over Sinterklaas en zwarte Piet. Super lief en leuk!

Olivia hebben we dus grondig voorbereid om de aankomst van Sinterklaas en zijn Pieten in de hoop dat ze er niet zo bang van zou zijn als ik vroeger... Helaas...

En Leyla wacht braaf naast haar vriendinnetje Florentine.

             Mmmm, lekker snoepen.... pepernoten, schuimpjes,.... mmmmm. Juliëtte en Olivia hebben genoten!

Zwarte Piet vond Olivia maar eng, maar de snoepjes wilde ze wel!

 

Het leek wel of alle Nederlanders en Belgen uit Dubai naar Festival City waren gekomen om de intocht van Sinterklaas te zien!

Olivia heeft haar schoentje, sorry, haar slippertje, ook een aantal keren gezet, maar snapte er niets van. Het cadeautje en de snoep vond ze wel prima!

Het volgende feest werd ook georganiseerd door de Nederlandse vereniging. Dit in de DIA, een school waar ook een aantal uurtjes Nederlandse lessen gegeven worden voor de kinderen. Hier zongen ze samen Sinterklaasliedjes, werden er stukjes opgevoerd en dansjes gedaan door een aantal kinderen. Achteraf mochten ze hun pakje gaan halen wat we van te voren bezorgd hadden. Hieronder enkele sfeerbeelden.

Leyla wilde graag bij de Sint op schoot, maar Olivia ....

Het weekend erop waren we uitgenodigd bij Anouk en Gaston. Er gingen geruchten dat Sinterklaas en Zwarte Piet daar wel eens langs zouden kunnen komen... Toen we eraan kwamen zagen we dat Zwarte Piet een spoor had gemaakt van handen en snoep. De meisjes waren enorm verbaast en vonden, door het spoor te volgen, al een cadeautje. Even later werd er op de deurgeklopt en vlogen er pepernoten door het huis. Toen de kids gingen kijken zagen ze de zak met pakjes staan. De kinderen hebben gezellig samen de pakjes uitgepakt en gespeeld met hun nieuw speelgoed. We hebben nog genoten van een heerlijke barbeque terwijl er een totale maansverduistering bezig was.  Echt een geweldige avond! Dank u Sinterklaasje!!! En tot volgend jaar

En de ravage achteraf ...

Een zondagsarmpje?

Jullie ooit gehoord van een zondagsarmpje? Wij niet tot een paar weekenden geleden...

We gingen op zaterdag naar Nasimi beach. Een heerlijk plekje hier in Dubai waar je op het strand kan genieten van een hapje en een drankje op luxe ligbedden. Dit op het einde van de Palm (de Palm is het zelf gemaakte eiland in de vorm van een palmboom dat je ziet als je vanuit de lucht kijkt)

Heerlijk genieten nu het niet meer te heet is! Anouk was ook gekomen met de kids zodat Olivia met haar beste vriendinnetje Juliette kon spelen op het strand. De meisjes genoten van zee en zand en wij ondertussen van een lekker glaasje en een hapje. Niets aan de hand tot Bram besloot gezellig met de meisjes mee te gaan spelen in het water.

Lekker zwieren, zwaaien en draaien aan de armen in het water. Niets anders dan anders, maar plots begon Juliette te huilen. We begrepen geen van alle wat er nu aan de hand was, maar Juliette bleef huilen en hield haar rechterarmpje vast. Ze bewoog deze ook niet. Nu als je Juliette kent, dan weet je dat ze normaal niet huilt en goed tegen een stootje kan, dus begonnen we echt wel te denken dat er iets aan de hand was.

We zijn nog even op het strand gebleven, hebben samen nog lekker wat gegeten, maar Juliette bleef pijn hebben. Dit voornamelijk als ze haar arm wilde bewegen. Hierdoor kregen we een sterk vermoeden dat het toch echt wel mis was. Anouk wilde het een nachtje afwachten en eventueel 's morgens naar de dokter gaan. Ze kreeg 's avonds van een kennis te horen dat het wel eens een zondagsarmpje kon zijn. Ze stuurde mij een link door met de info hierover en de beschrijving klopte als een bus. (zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Radiuskopsubluxatie)

Er staat dat een zondagsarmpje vooral voorkomt bij meisjes tussen 1 en 4 jaar met een piek tussen 2 en 3 (Juliette is even oud als Olivia nl 2 jaar en 3 maanden)
Het ontstaat omdat kinderen krachtig getrokken worden aan hun armen. Het ligament dat het spaakbeen op zijn plaats houdt, schiet dan verkeerd en zo kan het spaakbeen niet meer op zijn juiste plaats terug komen. Volgens Wikipedia gebeurde zo'n spelletjes vaak op zondag, vandaar de naam.

Na een slapeloze nacht van zowel Juliette als Anouk en mega veel schuldgevoelens van Bram die ondertussen gevlucht was naar het buitenland. Grapje; die moest dezelfde avond nog vliegen naar Qatar om te werken, maar schuldgevoel hadden we wel! Vreselijk vonden we het! Het was wel niet expres gedaan en het kan iedereen overkomen, maar toch voelden wij ons super rot.

De volgende ochtend is Juliette naar de dokter geweest en doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar was het blijkbaar snel opgelost en het onderarmpje werd heel subtiel weer goed geklikt. Meteen was Juliette weer haar vrolijke zelf.

Laat het een waarschuwing zijn voor andere ouders met kleine kinderen: trek niet te hard aan de armpjes. Zwieren en zwaaien en optillen aan de armen is leuk voor de kinderen, maar kan dus een zondagsarmpje veroorzaken! En nee, echt niet alleen op zondag, want hier was het zaterdag ;)).

Leyla Lansink

Hieronder vind je vooral veel foto's van de geboorte en de eerste dagen van Leyla haar leventje hier in Dubai.

Eerst nog een laatste foto van onze buiken, want nog 1 nachtje slapen en dan komt Leyla eruit!



Bram is er helemaal klaar voor en....

De volgende foto is niet geschikt voor gevoelige kijkers, maar wel een prachtige foto vind ik zelf!

HIER KOMT ZE ....



Leyla stelde het gelukkig goed. Ze huilde meteen en ondanks dat ze 5 weken te vroeg gekomen is kreeg ze een 9 op 10 voor haar allereerste test in het leven; de apgar-score! Ze is 44,5cm en weegt 2,275kg. Hieronder wat foto's van direct na haar geboorte.

 Eindelijk... ik mag naar de recovery kamer en daarna door naar mijn eigen kamer en mét Leyla! We hadden dit alleen maar kunnen hopen, maar ze doet het zo goed dat ze met me mee naar de kamer mag!

We hadden van te voren kleine kleren gekocht omdat we al wisten dat ze vroeger zou komen, maar zelfs onze allerkleinste kleren voor haar zijn véél te groot. Hieronder de trotse papa!

En de trotse lieve zus..

Leyla had nog niet genoeg zuigkracht om voldoende melk uit mijn borst te krijgen, dus moesten we haar moedermelk bijvoeden met een cupje. Een heel gedoe, maar ondertussen drinkt ze volledig haar maaltijden uit de borst.

Leyla was erg klein toen ze geboren was. Dit kan je op de foto's moeilijk zien, maar hieronder krijg je misschien een indruk van hoe klein ons wondertje was.

Na 4 dagen mochten Leyla en ik het ziekenhuis verlaten. Leyla haar oma was die dag net aangekomen en kon haar voor het eerst bewonderen in het ziekenhuis.

Leyla was zo klein dat ze zelfs nog te klein was voor de maxi-cosi met verkleiner erin. Dan maar wat handdoeken gebruiken als vulling :))

Hier wat beelden van thuis...

Nu...4 weken later begint Leyla eindelijk in de allerkleinste kleren te passen. Ze weegt nu 3,030kg en is al 51cm.  Gek dat ze er al een maand is terwijl ze eigenlijk nog steeds in mijn buik had moeten zitten. Maar we genieten volop van haar! Ook Olivia is een super lieve grote zus die Leyla de hele dag kusjes wilt geven.

Ook Leyla is al helemaal gewend aan haar leventje hier in Dubai en geniet ervan om mee naar het zwembad te gaan, dan kan zij lekker 'chillen' en Olivia ondertussen zwemmen.

Tot zover een update over Leyla