In januari 2011 kregen we te horen dat we voor een expatfunctie in Dubai mochten gaan wonen. Niet veel later kwamen we er ook achter dat we zwanger waren. Geweldig nieuws dus! Vele mensen vroegen me of ik dan in België ging bevallen. Wanneer ik dan zei dat ik in Dubai ging bevallen vroegen ze zich toch wel af of de gynaecologen en ziekenhuizen wel een beetje degelijk zijn. Nu had ik daar nooit schrik voor en natuurlijk had ik al een keer eerder een kind op de wereld gezet, dus wist ik hoe het moest. Toch draaide deze zwangerschap een beetje anders uit, maar aan de zorg van de gynaecoloog en het ziekenhuis lag het in elk geval niet.
Hier in Dubai wordt je net zoals in België elke maand door een gynaecoloog gevolgd. Elke maand een controle en een echo. De echo, die ze doen als je 20 weken bent, is wel erg uitgebreid en duurde bij mij 50 minuten! Elk vingerkootje werd bekeken. Deze echo wordt gedaan door een gynaecoloog die gespecialiseerd is in echo's maken. Bij mij bleek alles in orde, alleen leek de placenta een beetje voor de uitgang te liggen, maar die zou vast nog opzij schuiven naarmate mijn buik zou groeien.
Deze keer was ik 5 maanden misselijk ipv 4, maar verder ging alles prima. Tijdens mijn vakantie in België had ik een afspraak gemaakt bij mij oude gynaecoloog voor een check-up. Dit omdat ik in totaal 7 weken weg was en dus een afspraak bij mijn gynaecoloog in Dubai niet kon doorgaan. Tijdens mijn contole in België bleek dat mijn placenta volledig voor de uitgang lag en ik nooit natuurlijk zou kunnen bevallen en ik zeker een keizersnede moest krijgen. Ook werd mij verteld dat ik niet meer mocht tillen, ver wandelen, fietsen, ... Kortom enkel rusten en dit omdat ik een groot risico had op bloedingen die in het slechtste geval niet meer te stoppen zouden zijn. De kans op die bloedingen zou ook toenemen met het groeien van mijn buik en er werd me verteld dat ik altijd moest zorgen dat ik binnen de 30 minuten in een ziekenhuis zou moeten kunnen zijn, wanneer ik zou beginnen met bloeden.
Dit nieuws kwam voor mij erg slecht uit, want ik ging dezelfde nacht nog vertrekken naar Frankrijk op vakantie. Maar goed, dan me maar erg rustig houden, niet tillen en niet ver wandelen. Lekker makkelijk als je een 2-jarige rond hebt lopen :)) en mij kennende: onmogelijk. Maar goed, deze keer toch maar luisteren naar de dokter en andere dingen voor me laten doen. Mijn grootste bezorgdheid was te moeten bevallen in Frankrijk of België, in plaats van veilig naar Dubai te geraken. Elke week dat ons kindje langer kon blijven zitten was belangrijk. Enkel tijdens het vliegen zouden we niet op tijd in een ziekenhuis kunnen geraken, maar dat risico moesten we nemen.
Wel was ik blij dat ik dit nieuws in België had gekregen, in mijn eigen taal en van mijn vaste gynaecoloog. Dit omdat er in Dubai nogal veel gynaecologen snel een keizersnede zouden doen en ik waarschijnlijk getwijfeld zou hebben of een keizersnede écht wel noodzakelijk was.
Eenmaal terug in Dubai zag de gynaecoloog ook dat het volledige placenta previa wan er werd een plan gemaakt. Ik moest rusten, rusten en nog eens rusten. Er werd gepland om de baby met 37 weken te halen met een keizersnede. Alle papieren werden hiervoor in orde gemaakt en ik moest op alle momenten van de dag een envelop bij me hebben waarop mijn situatie, bloedgroep en andere gegevens stonden. De dag erna kreeg ik een een extra echo van de echo-specialist en werd het plan allemaal een weekje vervroegd. We mochten blij zijn als we 36 weken zouden halen zonder bloedingen. (een normale zwangerschap is 40 weken) Het was een beetje het risico afwegen tussen mijn gezondheid en de gezondheid van de baby.
Net voordat ik me klaar zou gaan maken voor een gezellige lunch, begon ik (tijdens het rusten nog wel!) te bloeden. Erg schrikken was dat omdat ik de risico's wist. Gelukkig was Bram thuis en konden we direct naar het ziekenhuis rijden. Daar bleek dat de baby het prima deed en de bloeding gestopt was. Wel mocht ik niet meer naar huis tot de baby geboren was en er werd geen risico genomen. Toen werd verteld de baby twee dagen later al te gaan halen. Leyla werd met 35 weken, 5 weken te vroeg gehaald met een keizersnede. Deze ging gelukkig goed en tijdens de operatie heb ik geen extra bloedingen gekregen. Elke drupel bloed werd geteld en alles stond gereed voor de verschillende noodscenarios die zich voor konden doen, maar gelukkig ging alles 'volgens 't boekske'.
Leyla deed het gelukkig prima en ze mocht meteen met me mee naar de kamer. Volgende blog gaat over haar mét foto's natuurlijk!
Het verblijf in het ziekenhuis was prima. Enkel de eerste dag was het afzien! Ik had een hoog risico op zware nabloedingen, dus werd ik aan de weeenopwekkers gelegd om de samentrekkingen van mijn baarmoeder te bevorderen. Even een beeld schetsen voor de vrouwen die al weeën hebben gevoeld: net een grote buikoperatie gehad en dan om de minuut een wee krijgen zónder epidurale, maar met een beetje pijnstilling via een infuus. Ik kan je vertellen : dat is afzien! ( en zoals de meesten weten ben ik níet kleinzerig!) Toen ze me helemaal bezweet, al puffend met een rood hoofd zagen liggen, kreeg ik een spuitje morfine. Zalig spul is dat! I love mofine! Eindelijk eventjes 3 uurtjes bijkomen. Ik ben in totaal 4 dagen gebleven en mocht daarna mét Leyla naar huis.
Voor iedereen die nog moet bevallen hier in Dubai: de gezondheidszorg is hier prima en zelfs met complicaties ben je in veilige capabele handen. Natuurlijk altijd afhankelijk welke gynaecoloog je kiest en wel ziekenhuis.
Bevallen in Dubai is me bevallen!!!
